O b r a z l o ž e nj e

Rešenjem Višeg suda u Beogradu K 154/10-Kv 5248/12 od 22.11.2012. godine osuđeni N.B., koji je presudom Višeg suda u Beogradu K 154/10 od 04.11.2010. godine, pravnosnažnom 30.05.2011. godine, osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od pet godina, oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora, tako što je utvrđeno da se osuđeni oslobađa od izvršenja dela kazne u trajanju od jedne godine i tri meseca i određeno da se ostatak jedinstvene kazne u trajanju od tri godine i devet meseci prema osuđenom izvrši, kao i da mu se u ostatak jedinstvene kazne uračuna vreme provedeno na zadržavanju od 19.02. do 21.02.2003. godine i na dan 17.03.2003. godine kao i vreme provedeno u pritvoru od 07.07.2010. do 04.11.2010. godine.

Protiv navedenog rešenja Republički javni tužilac podneo je zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz 77/14 od 20.03.2014. godine, zbog povrede zakona - član 485. ZKP u vezi člana 369. tačka 4. ZKP („Službeni list SRJ“ broj 70/01 i „Službeni glasnik RS“ broj 58/04 i dr.), u vezi sa članom 3. u vezi člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud zahtev uvaži i preinači rešenje Višeg suda u Beogradu K 154/10-Kv 5248/12 od 22.11.2012. godine tako što će osuđenog osloboditi od izvršenja jedinstvene kazne u skladu sa odredbama člana 3. Zakona o amnestiji.

Nakon što je primerak zahteva za zaštitu zakonitosti, u smislu člana 488. stav 1. ZKP, dostavio okrivljenom, Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća, o kojoj, u smislu člana 488. stav 2. ZKP, nije obaveštavao javnog tužioca i branioca, jer veće nije našlo da bi njihovo prisustvo bilo od značaja za donošenje odluke. Na sednici veća Vrhovni kasacioni sud je razmotrio spise predmeta sa rešenjem protiv koga je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je, po oceni navoda u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Odredbom člana 604. stav 1. Zakonika o krivičnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...32/13) propisano je da se zakonitost radnji preduzetih pre početka primene tog zakonika ocenjuje po odredbama Zakonika o krivičnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 58/04...76/10), pa je Vrhovni kasacioni sud, u smislu citirane zakonske odredbe, ispitao zakonitost pobijanog rešenja prema Zakoniku o krivičnom postupku koji je važio u vreme njegovog donošenja.

Osnovano se u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ukazuje da je pravnosnažnim rešenjem Višeg suda u Beogradu K 154/10- Kv 5248/12 od 22.11.2012. godine, na štetu okr. N.B., povređen zakon – član 369. tačka 4. ZKP u vezi sa članom 3. Zakona o amnestiji.

Iz spisa predmeta se utvrđuje da je N.B. presudom Višeg suda u Beogradu K 154/10 od 04.11.2010. godine, pravnosnažnom 30.05.2011. godine, oglašen krivim zbog šest krivičnih dela razbojništva iz člana 206. stav 3. u vezi stava 1. KZ, i krivičnog dela razbojništva u pokušaju iz člana 206. stav 1. u vezi člana 30. KZ, te da mu je opozvana uslovna osuda izrečena presudom Petog opštinskog suda u Beogradu K 1031/03 od 21.03.2006. godine i kazna zatvora u trajanju od jedanaest meseci uzeta kao utvrđena te da je osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od pet godina u koju kaznu je uračunato vreme provedeno na zadržavanju od 19.02. do 21.02.2003. godine i na dan 17.03.2003. godine, kao i vreme provedeno u pritvoru od 07.07.2010. do 04.11.2010. godine.

Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji propisano je da se pravnosnažno osuđena lica, kojima je izrečena jedinstvena kazna, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela obuhvaćena ovom amnestijom.

Član 1. stav 1. Zakona o amnestiji određuje da se oslobađaju od izvršenja 25% izrečene kazne zatvora lica pravnosnažno osuđena za krivična dela koja su propisana zakonima Republike Srbije ili su bila propisana zakonima koji su prestali da važe, a koja se na dan stupanja na snagu tog zakona nalaze na izdržavanju kazne zatvora u Republici Srbiji, ili još nisu stupila na izdržavanje kazne zatvora ili čiji premeštaj je radi izdržavanja te kazne izvršen u inostranstvu.

Pobijanim rešenjem Višeg suda u Beogradu osuđeni N.B. oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od pet godina, po presudi istog suda K 154/10 od 04.11.2010. godine, pravnosnažnoj 30.05.2011. godine, što čini ukupno umanjenje kazne za jednu godinu i tri meseca.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je donošenjem takve odluke Viši sud u Beogradu postupio protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji, koja određuje da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja od izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom. Time je Viši sud u Beogradu, na štetu osuđenog, učinio povredu krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP, na koju povredu se osnovano ukazuje u zahtevu za zaštitu zakonitosti.

Otklanjajući navedenu povredu zakona, Vrhovni kasacioni sud je, shodno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji, najpre utvrdio procenat oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni koje su ušle u sastav jedinstvene kazne koja je predmet odlučivanja po Zakonu o amnestiji.

Naime, jedinstvena kazna zatvora u trajanju od pet godina na koju je N.B. osuđen presudom Višeg suda u Beogradu K 154/10 od 04.11.2010. godine, pravnosnažnom 30.05.2011. godine, sastoji se od prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni i to kazni zatvora u trajanju od po jedne godine za šest krivičnih dela razbojništvo iz člana 206. stav 3. u vezi stava 1. KZ, kazne zatvora u trajanju od šest meseci za krivično delo razbojništvo u pokušaju iz člana 206. stav 1. u vezi člana 30. KZ i kazne zatvora u trajanju od jedanaest meseci koja kazna je uzeta kao utvrđena kazna zatvora iz opozvane uslovne osude izrečene presudom Petog opštinskog suda u Beogradu K 1031/03 od 21.03.2006. godine.

Imajući u vidu predmetna krivična dela, Vrhovni kasacioni sud je, najpre, za svaku pojedinačnu kaznu prethodno odredio procenat oslobođenja od izvršenja kazne, a zatim utvrdio deo kazne od čijeg je izvršenja osuđeni oslobođen.

Tako je utvrđeno da se sve pojedinačne kazne imaju umanjiti za po 25%, pa se kazne zatvora u trajanju od po jedne godine, za šest krivičnih dela iz člana 206. stav 3. u vezi stava 1. KZ umanjuju za po tri meseca, kazna zatvora za krivično delo iz člana 206. stav 1. u vezi člana 30. KZ umanjuje se za jedan mesec i petnaest dana, a kazna zatvora u trajanju od jedanaest meseci iz opozvane uslovne osude umanjuje se za dva meseca i dvadesetdva dana.

Nadalje, kada se jedinstvena kazna zatvora po presudi Višeg suda u Beogradu K 154/10 od 04.11.2010. godine, pravnosnažna 30.05.2011. godine, umanji za vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni, koje iznosi ukupno jednu godinu deset meseci i sedam dana, određeno je da je ostatak kazne koja se ima izvršiti 3-tri godine 1- jedan mesec i 23-dvadesettri dana, u koju kaznu se osuđenom uračunava vreme provedeno na zadržavanju od 19.02 do 21.02.2003. godine i na dan 17.03.2003. godine, kao i vreme provedeno u pritvoru od 07.07.2010. do 04.11.2010. godine.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je, uvaženjem zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca, preinačio rešenje Višeg suda u Beogradu K 154/10-Kv. 5248/12 od 22.11.2012. godine i, na osnovu odredbe člana 492. stav 1. tačka 2. ZKP, odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar - savetnik                                                                           Predsednik veća-sudija

Dragana Vuksanović,s.r.                                                                        Dragiša Đorđević,s.r.