.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 554/2017
10.12.2020. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Katarine Manojlović Andrić, Dobrile Strajina, Marine Milanović i Slađane Nakić Momirović, članova veća, u parnici tužilaca AA iz ... i BB iz ..., čiji je punomoćnik Slavka Kojić advokat iz ..., protiv tužene Fabrike kotrljajućih ležajeva i kardana - FKL AD iz Temerina, čiji je punomoćnik Dušanka Davidov advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2133/16 od 05.10.2016. godine, u sednici veća održanoj dana 10.12.2020. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2133/16 od 05.10.2016. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilaca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2133/16 od 05.10.2016. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Novom Sadu P1 1996/2013 od 07.04.2016. godine, stavom prvim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev tužioca AA. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu AA isplati razliku između isplaćene i odgovarajuće zarade za period od novembra 2010. godine do aprila 2012. godine u iznosu od 101.231,77 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na novčane iznose navedene u ovom stavu izreke počev od označenih datuma pa do isplate, kao i da za tužioca na utvrđenu razliku zarade za označene mesece uplati nadležnom fondu penzijskog i invalidskog osiguranja pripadajuće doprinose, sve u roku od osam dana pod pretnjom izvršenja. Stavom trećim izreke, odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac AA tražio da se obaveže tuženi da mu isplati razliku između plaćene i odgovarajuće zarade preko dosuđenih iznosa pa do traženih iznosa, i to za period od 01.07.2009. godine do 30.04.2012. godine u novčanim iznosima za svaki mesec označenog perioda navedenim u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate, da na utvrđenu razliku uplati fondu penzijskog invalidskog osiguranja pripadajuće doprinose, kao i da mu na ime obračunate zakonske zatezne kamate na dan 01.09.2015. godine isplati iznos od 647.792,25 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 04.02.2016. godine do isplate. Stavom četvrtim izreke, odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac BB tražio da se obaveže tuženi na isplatu razlike između plaćene i odgovarajuće zarade za period od 01.07.2009. godine do 31.12.2012. godine, u novčanim iznosima za svaki mesec označenog perioda navedenim u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma do isplate, da na označene iznose uplati nadležnom Fondu penzijskog i invalidskog osiguranja pripadajuće doprinose, kao i da mu na ime obračunate zakonske zatezne kamate na dan 01.09.2015. godine isplati iznos od 524.572,86 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 04.02.2016. godine do isplate. Stavom petim izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2133/16 od 05.10.2016. godine, odbijene su žalbe stranaka i presuda Osnovnog suda u Novom Sadu P1 1996/2013 od 07.04.2016. godine potvrđena u odbijajućem delu i delu odluke o troškovima postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužioci su, na osnovu člana 404. ZPP, blagovremeno izjavili reviziju zbog primene materijalnog prava.
Prema navedenoj odredbi, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačiti sudsku praksu ili dati novo tumačenje prav (posebna revizija). U ovom sporu, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nema pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana. Uz reviziju nisu priložene odluke sudova kojima je na drugačiji način odlučeno u istim ili bitno istovetnim činjenično-pravnim sporovima, tako da ne postoji potreba ni za ujednačavanjem sudske prakse.
Konačno, imajući u vidu činjenično stanje utvrđeno u ovom sporu, nema potrebe ni za novim tumačenjem materijalnog prava merodavnog za odluku o postavljenim tužbenim zahtevima.
Iz ovih razloga, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
Revizija tužilaca nije dozvoljena ni na osnovu člana 403. ZPP jer vrednost predmeta spora pobijanog dela očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Shodno izloženom, na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. i člana 413. ZPP, odlučeno je kao u drugom stavu izreke.
Predsednik veća - sudija
Branislav Bosiljković, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
