Protivna stranka Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srbije je u odgovoru na zahtev navelo da nema mesta preispitivanju presude Upravnog suda kojom je pravilno odbijena tužba tužioca i pravilno utvrđeno da je osporeno rešenje doneto uz pravilno utvrđeno činjenično stanje na koje je pravilno primenjeno materijalno pravo, te pravilno izveden zaključak da je tužiocu osnovano prestao radni odnos po sili zakona. Predlaže da se zahtev odbije.

Postupajući po podnetom zahtevu i ispitujući pobijanu presudu u granicama zahteva, a u smislu člana 54. Zakona o upravnim sporovima (''Službeni glasnik RS'' broj 111/09), Vrhovni kasacioni sud je našao da je zahtev neosnovan.

Prema razlozima obrazloženja pobijane presude, pravilno je odlučio tuženi organ kada je utvrdio da su se stekli uslovi za prestanak radnog odnosa tužiocu u skladu sa članom 131. stav 1. tačka 2) Zakona o državnim službenicima. U obrazloženju osporenog rešenja tuženi organ je citirao odredbu člana 172. stav 1. i člana 250. Zakona o policiji, s tim da je u donošenju odluke primenio odredbu člana 131. stav 1. tačka 2) Zakona o državnim službenicima. Upravni sud navodi da je presudom Osnovnog suda u Zrenjaninu ZK. 546/15 od 05.07.2015. godine, koja je postala pravnosnažna dana 25.02.2020. godine, tužilac oglašen krivim za izvršeno krivično delo zloupotrba službenog položaja iz člana 359. stav 1. Krivičnog zakonika i da mu je izrečena uslovna osuda tako što mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 8 (osam) meseci i istovremeno određeno da se utvrđena kazna zatvora neće izvršiti ukoliko u roku od 3 (tri) godine, računajući od dana pravnosnažnosti presude, ne učini novo krivično delo, što ga, u smislu člana 2. stav 1. tačka 1) Pravilnika o utvrđivanju krivičnih dela za čiju osudu državni službenik postaje nedostojan za obavljanje poslova, odnosno vršenje dužnosti, čini nedostojnim za obavljanje poslova, odnosno vršenje dužnosti. Sa ovih razloga je, po nalaženju Upravnog suda, tuženi organ u dovoljnoj meri obrazložio zakonski osnov za prestanak radnog odnosa tužioca.

Odredbom člana 172. stav 1. tačka 2) Zakona o policiji (''Službeni glasnik RS'', broj 6/16 i 24/18) propisano je da pored slučajeva prestanka radnog odnosa utvrđenih drugim propisima, policijskom službeniku, odnosno ostalim zaposlenima, po sili zakona radni odnos u Ministarstvu prestaje kada se utvrdi da je pravnosnažnom presudom osuđen na kaznu zatvora od najmanje šest meseci - danom dostavljanja pravnosnažne presude Ministarstvu. Prema tački 3) istog člana zakona, policijskom službeniku, odnosno ostalim zaposlenima, po sili zakona radni odnos u Ministarstvu prestaje kada se utvrdi da je pravnosnažnom presudom osuđen na kaznu zatvora za sledeća krivična dela: primanje mita; davanje mita; trgovina uticajem; nasilje u porodici; zloupotreba u vezi sa javnom nabavkom; zloupotreba položaja odgovornog lica; omogućavanje zloupotrebe ostvarivanja prava azila u stranoj državi; zloupotreba službenog položaja; prevara u službi; pronevera; odavanje službene tajne - danom dostavljanja pravnosnažne presude Ministarstvu.

Prema odredbi člana 250. Zakona o policiji, ako ovim zakonom, propisima donetim na osnovu ovog zakona i posebnim kolektivnim ugovorom za policijske službenike nije drugačije propisano, na prava i dužnosti, rad i radne odnose policijskih službenika, primenjuju se propisi o državnim službenicima i poseban kolektivni ugovor zaključen u skladu sa tim propisima, opšti propisi o radu i zakon kojim se uređuje opšti upravni postupak.

Odredbom člana 131. stav 1. tačka 2) Zakona o državnim službenicima (''Službeni glasnik RS'', broj 79/05...95/18) propisano je da državnom službeniku prestaje radni odnos po sili zakona ako bude osuđen na kaznu zatvora od najmanje šest meseci ili mu je izrečena uslovna osuda na kaznu zatvora od najmanje šest meseci bez obzira na period proveravanja za učinjeno krivično delo koje ga čini nedostojnim za obavljanje poslova državnog službenika - danom pravnosnažnosti presude.

Odredbom člana 2. Pravilnika o utvrđivanju krivičnih dela za čiju osudu državni službenik postaje nedostojan za obavljanje poslova, odnosno vršenje dužnosti („Službeni glasnik RS“, broj 26/19) propisano je da nedostojni za obavljanje poslova, odnosno vršenje dužnosti državnog službenika čini izrečena uslovna osuda na kaznu zatvora od najmanje šest meseci bez obzira na period proveravanja za: 1) krivična dela protiv službene dužnosti – zloupotreba službenog položaja (član 359. Krivičnog zakonika), nesavestan rad u službi (član 361. Krivičnog zakonika), protivzakonita i isplata (član 362. Krivičnog zakonika), nenamensko korišćenje budžetskih sredstava (član 362a Krivičnog zakonika), prevara u službi (član 363. Krivičnog zakonika), pronevera (član 364. Krivičnog zakonika), posluga (član 365. Krivičnog zakonika), trgovina uticajem (član 366. Krivičnog zakonika), primanje mita (član 367. Krivičnog zakonika), davanje mita (član 368. Krivičnog zakonika) i odavanje službene tajne (član 369. Krivičnog zakonika); 2) sva druga krivična dela za koja može biti izrečena kazna zatvora od pet godina.

Ocenjujući zakonitost pobijane presude, Vrhovni kasacioni sud nalazi da je ona doneta bez povrede pravila postupka i uz pravilnu primenu materijalnog prava. Pobijanom presudom ocenjena su sva pitanja i okolnosti koje su mogle da budu od uticaja na zakonitost osporenog rešenja, a obrazloženje pobijane odluke sadrži jasne i određene razloge kojima se Upravni sud rukovodio pri oceni zakonitosti osporenog rešenja, koje u svemu prihvata i ovaj sud.

Po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, u pobijanoj presudi i rešenju koje se tužbom osporava pravilno je zaključeno da su se u konkretnom slučaju stekli uslovi za prestanak radnog odnosa tužiocu u skladu sa članom 134. stav 1. tačka 2) Zakona o državnim službenicima, imajući u vidu da mu je presudom Osnovnog suda u Zrenjaninu, koja je postala pravnosnažna 25.02.2020. godine, izrečena uslovna osuda u trajanju od 8 (osam) zbog izvršenog krivičnog dela zloupotreba službenog položaja iz člana 359. stav 1. Krivičnog zakonika i istovremeno određeno da se utvrđena kazna zatvora neće izvršiti ukoliko u roku od 3 (tri) godine, računajući od dana pravnosnažnosti presude, ne izvrši novo krivično delo, što ga u smislu člana 2. stav 1. tačka 2) Pravilnika o utvrđivanju krivičnih dela za čiju osudu državni službenik postaje nedostojan za obavljanje poslova, odnosno vršenje dužnosti čini nedostojnim za obavljanje poslova odnosno vršenje dužnosti. Imajući u vidu izloženo po oceni Vrhovnog kasacionog suda osporeno rešenje je pravilno doneto u skladu sa citiranim odredbama Zakona o policiji i Zakona o državnim službenicima.

Vrhovni kasacioni sud je kao neosnovan ocenio navod podnosioca zahteva da je tuženi organ pogrešno primenio materijalno pravo i to odredbe Zakona o državnim službenicima umesto odredbi Zakona o policiji. Ovo stoga što Zakon o policiji predstavlja poseban zakon (lex specialis) u odnosu na Zakon o državnim službenicima, pa i u pogledu slučajeva za prestanak radnog odnosa policijskih službenika, jer je u članu 172. Zakona o policiji, pored slučajeva prestanka radnog odnosa utvrđenih drugim propisima, propisano još šest slučajeva kada policijskom službeniku prestaje, odnosno može prestati radni odnos. Ovim posebnim slučajevima nije obuhvaćeno izricanje uslovne osude u trajanju od najmanje šest meseci policijskom službeniku, koje je, međutim, propisano članom 131. stav 1. tačka 2) Zakona o državnim službenicima, preciznije članom 75. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o državnim službenicima („Službeni glasnik RS“, broj 95/2018).

Vrhovni kasacioni sud je imao u vidu i ostale navode zahteva, pa je konstatovao da su istovetni tužbenim navodima koji su u pobijanoj presudi detaljno razmotreni i pravilno ocenjeni kao neosnovani.

Imajući u vidu izloženo, Vrhovni kasacioni sud je, na osnovu odredbe člana 55. stav 1. Zakona o upravnim sporovima, odlučio kao u dispozitivu ove presude.

Vrhovni kasacioni sud je, s obzirom na to da je zahtev za preispitivanje sudske odluke odbijen, na osnovu odredbe člana 165. stav 1. u vezi člana 153. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ 72/11... 87/18), koji se shodno primenjuje na pitanja postupka rešavanja upravnih sporova koja nisu uređena tim zakonom, saglasno odredbi člana 74. Zakona o upravnim sporovima, odlučio kao u stavu drugom dispozitiva presude.

PRESUĐENO U VRHOVNOM KASACIONOM SUDU

dana 15.09.2021. godine, Uzp 248/2021

Zapisničar,                                                                                                               Predsednik veća – sudija,

Ljiljana Petrović,s.r.                                                                                         Katarina Manojlović Andrić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić