U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Branka Stanića i Gordane Ajnšpiler Popović, članova veća, u parnici po tužbi tužioca Holding sistemi „AA“ iz ... u stečaju, koga zastupa punomoćnik Vladimir Ilić, advokat iz ..., protiv tuženog „BB“ iz ..., koga zastupa punomoćnik Željko Rakić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 710/17 od 23.03.2017.godine, u sednici veća održanoj dana 08.06.2017.godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog „BB“ iz ... izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 710/17 od 23.03.2017.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž br. 710/17 od 23.03.2017.godine odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena je prvostepena presuda Privrednog suda u Beogradu P br. 5435/15 od 01.12.2016.godine u stavovima drugom i šestom izreke, kojima je delimično usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da tužiocu isplati iznos od 341.873,68 USD sa pripadajućom domicilnom kamatom od 18.07.2002.godine pa do 24.12.2012.godine, a od 25.12.2012.godine do isplate prema Zakonu o zateznoj kamati, sve u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu USD na dan plaćanja, te da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 614.340,00 dinara.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude tuženi je izjavio blagovremenu i dozvoljenu reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 399. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 125/04 i 111/09) koji se u primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11) i odlučio da revizija tuženog nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti. Neosnovano se revizijom ukazuje na bitnu povredu iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP učinjenu od strane drugostepenog suda jer je Privredni apelacioni sud u postupku po žalbi pravilno primenio odredbe ZPP ispitujući prvostepenu presudu u žalbom osporenom delu, ocenom svih relevatnih žalbenih navoda i davanjem jasnih razloga za donošenje pobijane presude.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju parnične stranke su bile u ugovornom odnosu po osnovu izvođenja radova na izgradnji i remontu na objektu u ..., gde je investitor bilo privredno društvo iz ..., naručilac ovde tuženi, a izvođač tužilac. Radovi po ugovoru broj ... od 30.12.1997.godine, ugovoru broj ... od 20.06.2002.godine i ugovoru broj ... od 14.04.2003.godine su izvedeni, za izvedene radove zaključno sa 31.12.2003.godine tužilac je kao izvođač ispostavio tuženom 9 situacija i 9 faktura sve potpisano i pečatirano od strane ovlašćenih lica parničnih stranaka. Ukupna vrednost izvedenih radova sa porezom na dodatnu vrednost iznosi 8.543721,62 USD. Tuženi je platio tužiocu iznos od 8.133.565,48 USD sa porezom na dodatu vrednost, te se iznos od 410.156,14 USD javlja kao razlika koju je tuženi zadržao, a ista se odnosi na zadržani depozit od 5% saglasno članu 5. osnovnog ugovora, što nakon umanjenja za obračunati porez na dodatu vrednost od 68.282,46 USD iznosi 341.873,68 USD.

Tuženi je iznos od 341.873,68 USD zadržao u skladu sa ugovornim odredbama kao garanciju da će tužilac u okviru garantnog roka otkloniti nedostatke u izvedenim radovima. Svi radovi su primljeni bez reklamacije i drugih prigovora na kvalitet i kvantitet u okviru garantnog perioda od 2 godine. Stoga su pravilno nižestepeni sudovi za navedeni iznos (bez poreza za dodatu vrednost-NDS) usvojili tužbeni zahtev i obavezali tuženog da tužiocu isplati iznos od 341.873,68 USD sa pripadajućom kamatom primenom člana 210. i 214. ZOO, kojima je regulisano vraćanje stečenog bez osnova.

Neosnovano revident ukazuje da je dug prema tužiocu trebalo umanjiti za iznos od 297.248,67 USD kao iznos neopravdanog poreza na dodatu vrednost, jer taj iznos nije ni uračunat u zadržani depozit. Zato se taj iznos ne može ni uračunati kao tužiočevo potraživanje. Od zadržanog depozita odbijen je iznos od 68.282,46 USD iznos koji se odnosi na neplaćeni porez, te je samo u tom delu tužbeni zahtev tužioca odbijen. Iznos od 297.248,67 USD nije predmet tužbenog zaheva. Neosnovano je ukazivanje revidenta da se dosuđenjem tužiocu iznosa od 297.248,67 USD isti neosnovano obogatio jer mu je omogućeno da naplati iznos koji nije opravdao prema odredbama ugovora i aneksa zaključenih između parničnih stranaka. Neosnovan je i navod revidenta o pogrešnoj primeni odredbe člana 82. Zakona o stečaju. Ukoliko je tuženi smatrao da je uplatama izvršenim tužiocu preplatio dugovani iznos, koji tužilac nije u celosti opravdao uplatama poreza na dodatnu vrednost, radilo bi se o potraživanju tuženog prema tužiocu koje je saglasno članu 82 Zakona o stečaju tuženi morao prijaviti u stečajnom postupku tužioca i dostaviti izjavu o preboju. U suprotnom, neprijavljivanjem potraživanja izgubio je status poverioca i pravo da to potraživanje kompenzuje sa potraživanjem tužioca u predmetnoj parnici.

Na osnovu izloženog i odredbe člana 405. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odbio reviziju tuženog kao neosnovanu i odlučio kao u izreci revizijske presude.

Predsednik veća-sudija,

dr Dragiša Slijepčević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić