Protiv drugostepene presude reviziju su izjavili tuženi zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 72/2011, 55/2014) i utvrdio da revizija tuženih nije osnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenim činjenicama na osnovu izvođenja dokaza na raspravi pred drugostepenim sudom i njihovom ocenom, utvrđeno je da su tuženi GG i sada pokojni ĐĐ, čiji su pravni sledbenici tužilje – supruga i ćerke, rođena braća, sinovi sada pokojnih BB i EE. Tužena DD je supruga tuženog GG. Sada pokojni BB i EE i njihovi sinovi GG i ĐĐ su ugovorom o kupoprodaji koji je overen dana 11.04.1967. godine, kupili stambenu zgradu koja se nalazi na kp. br. ... KO ... u ..., sa pravom korišćenja te parcele površine 778 m2 i na osnovu tog ugovora uknjižili se kao suvlasnici sa udelima od po 1/4. Ugovorom o poklonu Ov ... od 24.03.1972. godine, roditelji BB i EE su svoje suvlasničke udele na toj kući poklonili sinovima GG i ĐĐ. Za navedeni ugovor o poklonu utvrđeno je da je ništav, pravnosnažnom delimičnom presudom koja je doneta tokom trajanja ove parnice pod brojem P 7865/92-94 od 03.02.1994. godine. Rešenjem nadležnog organa SO ... broj ... od 24.08.1971. godine, izdata je građevinska dozvola sada pokojnim EE, BB i ĐĐ i GG, ovde tuženom, za izgradnju porodične kuće na parceli ... KO .... Na osnovu tog rešenja – građevinske dozvole, srušena je stara kuća i sagrađena kuća koja je predmet ove parnice. Izgradnja kuće je finansirana u najvećem delu sredstvima tuženih GG i DD, koji su živeli i radili u ..., dok je sada pokojni ĐĐ sa porodicom živeo najpre u ... a zatim u .... EE je preminuo 1989. godine, BB 1990. godine, a ĐĐ 1986. godine. Sada tuženi, su tokom trajanja postupka, tužbenim zahtevom tražili da se utvrdi da su suvlasnici sa udelima od po ½ idealnih delova na toj novosagrađenoj kući, dok su sada tužilje protivtužbenim zahtevom tražile da se utvrdi da su suvlasnice sa neopredeljenim idealnim udelima na istoj nepokretnosti. Prvostepenom presudom od 27.04.2009. godine, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tada tužilaca GG i DD, a prvostepenom presudom od 20.01.2012. godine, usvojen je protivtužbeni zahtev tada tuženih-protivtužilja AA, BB i VV. Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 5240/12 od 03.04.2012. godine, stavom prvim izreke, potvrđena je presuda Trećeg opštinskog suda u Beogradu od 27.04.2009. godine u delu stava prvog izreke kojim je odbijen tužbeni zahtev tužilaca GG i DD za suvlasnički udeo od po ¼ idealna dela na spornoj novoj izgrađenoj kući, stavom drugim preinačena je navedena presuda i utvrđeno da su tužioci GG i DD suvlasnici sa po ½ idealna dela novosagrađene kuće, a koja je izgrađena na osnovu odobrenja za izgradnju od 24.08.1971. godine što su tužene BB, AA i VV dužne da priznaju i trpe da se tužioci uknjiže kao suvlasnici opisane nepokretnosti, stavom trećim izreke preinačena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P 84263/10 od 20.01.2012. godine u stavu prvom izreke tako što je odbijen kao neosnovan osnovni protivtužbeni zahtev tuženih AA, BB i VV, kojim su tražile da se utvrdi da su one suvlasnici sa neopredeljenim udelima na zajedničkoj stvari koja u prirodi predstavlja novu izgrađenu zgradu, a koja je izgrađena na osnovu odobrenja za izgradnju, što bi tužioci GG i DD bili dužni da priznaju, dok je stavom četvrtim izreke ukinuto rešenje o troškovima parničnog postupka sadržano u stavu drugom izreke od 20.01.2012. godine i u tom delu predmet vraćen istom sudu na ponovni postupak.

Na utvrđeno činjenično stanje pravilno je drugostepeni sud primenio materijalno pravo odredbu člana 20. stav 1. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, kad je usvojio eventualni tužbeni zahtev i odlučio kao u izreci drugostepene odluke.

Prema utvrđenim činjenicama sada pokojni EE i BB i njihovi sinovi GG, sada tuženi i sada pokojni ĐĐ su na osnovu rešenja nadležnog organa SO ... br. ... od 24.08.1971. godine, kojim im je odobrena izgradnja sporne nepokretnosti, po njihovoj izgradnji postali njeni suvlasnici sa udelima od po ¼ idealnih delova, kao i suinvestitori po građevinskoj dozvoli. Kako je u toku postupka utvrđeno da suinvestitori ugovorom nisu regulisali svoje odnose po pitanju njihovih alikvotnih udela na novosagrađenom objektu, to je ranijom pravnosnažnom presudom, a po tužbi GG i DD je utvrđeno da su sada ovde tuženi suvlasnici sa udelima od po ¼ idealnih delova, to je pravilan zaključak drugostepenog suda da preostalih ½ udela, pripada tužiljama. Pravilno zaključuje drugostepeni sud da tužilje imaju pravo na ¼ dela u odnosu na celu nepokretnost kao udeo njihovog pravnog prethodnika, sada pokojnog ĐĐ kao suinvestitora, a udeo od još ¼ dela na osnovu nasleđa iza pokojnih BB i EE, s obzirom na to da je svako od njih imao udeo od po ¼ dela, koji pripada njihovim zakonskim naslednicima sinovima GG i ĐĐ.

Neosnovano u reviziji tuženi GG i DD ističu da su oni u pretežnom delu finansirali izgradnju predmetne nepokretnosti i da im pripada veći udeo od priznatih ranijom presudom ½ dela. Pravilan je zaključak drugostepenog suda da tuženima GG u zajednici sa suprugom DD, ne pripada veći suvlasnički udeo u spornoj nepokretnosti, iako su u pretežnom delu finansirali izgradnju sporne kuće. Ovo iz razloga što tuženi GG nije postigao dogovor sa roditeljima i bratom o tome kakvi će biti njihovi suvlasnički udeli. Na osnovu dozvole za gradnju, koja je izdata BB i EE i sinovima GG i ĐĐ, izgrađena predmetna porodična stambena zgrada se smatra vlasništvo suinvestitora. Kako suinvestitori nisu regulisali svoje odnose po pitanju njihovih alikvotnih udela na novosagrađenom objektu, to je bez uticaja navod u reviziji tuženih da su oni isključivo finansirali građevinske radove na spornom objektu.

Neosnovano isticanje u reviziji tuženih da je sporni objekat izgrađen u porodičnoj zajednici, jer je ranijom pravnosnažnom presudom utvrđeno da između suinvestitora nije postojala porodična zajednica života kao osnov sticanja tog prava svojine, s obzirom na to da su tuženi za vreme izgradnje spornog objekta živeli i radili u inostranstvu.

Vrhovni kasacioni sud je cenio ostale navode u reviziji tuženih pa je našao da su bez uticaja na pravilno donetu odluku drugostepenog suda.

Pravilna je odluka o troškovima prvostepenog i drugostepenog postupka.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislava Apostolović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić