Presudom Višeg suda u Kruševcu Gž 436/16 od 28.09.2016. godine odbijena je kao neosnovana žalba tuženog BB iz ... i potvrđena presuda Osnovnog suda u Kruševcu P 3051/15 od 26.04.2016. godine.

Protiv navedene pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi BB je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava. Predložio je da se o reviziji odlučuje kao o posebnoj reviziji, u smislu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, zbog potrebe da se razmotri pravno pitanje od opšteg interesa za građane - tumačenje zakonskih odredbi o prodavcu kao obvezniku plaćanja poreza na prenos apsolutnih prava i mogućnosti prenosa te obaveze na kupca.

Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 55/14), je propisano da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). Prema stavu 2. istog člana, o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. tog člana odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

U konkretnom slučaju, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nema potrebe za razmatranjem pravnog pitanja koje se postavlja u reviziji kao pitanje od opšteg interesa.

Obveznik poreza na prenos apsolutnih prava je prodavac, kako je to propisano članom 25. stav 1. Zakona o porezima na imovinu, i ne može se menjati voljom ugovornih strana. Međutim, ako je ugovorom o prodaji predviđena obaveza kupca da izvrši ovu obavezu prodavca, takva odredba ugovora ne gasi zakonsku obavezu prodavca da plati porez, ali između ugovornih strana ima dejstvo preuzimanja ispunjenja, u smislu člana 453. Zakona o obligacionim odnosima. Navedenom odredbom je propisano: da se preuzimanje ispunjenja vrši ugovorom između dužnika i trećeg lica kojim se ovaj obavezuje prema dužniku da ispuni njegovu obavezu prema poveriocu (stav 1) i da preuzimalac odgovara dužniku ako blagovremeno ne ispuni obavezu prema poveriocu, te ovaj zatraži ispunjenje od dužnika (stav 2). O ovom pravnom pitanju se na taj način izjašnjava i sudska praksa - presuda Vrhovnog suda Srbije Rev. 4342/97 od 09.12.1998. godine (Bilten sudske prakse Vrhovnog suda Srbije broj 1 iz 1999. godine).

Takođe, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u ovom slučaju nema potrebe ni za novim tumačenjem prava, zbog čega je primenom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku odlučeno kao u prvom stavu izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije, u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Tužilja je tužbom podnetom 29.12.2012. godine tražila naplatu novčanog potraživanja u iznosu od 140.808,00 dinara. Podneskom od 04.02.2015. godine tužilja je preinačila tužbu tako što je povećala tužbeni zahtev na iznos od 152.662,27 dinara. Visina novčanog potraživanja tužilje ne prelazi iznos od 362.100,60 dinara - dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan izvršenog preinačenja tužbe.

Iz izloženog sledi da je pobijana drugostepena presuda doneta u postupku u sporu male vrednosti iz člana 468. stav 1. Zakona o parničnom postupku. Prema članu 479. stav 6. navedenog zakona, protiv odluke drugostepenog suda u postupku u sporu male vrednosti nije dozvoljena revizija.

S`toga je, na osnovu člana 413. Zakona o parničnom postupku, odlučeno je kao u drugom stavu izreke.

Predsednik veća - sudija

Branislava Apostolović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić