Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku - ZPP („Službeni glasnik RS“ 72/11, 55/14) i utvrdio da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema činjeničnom stanju utvrđenom u prvostepenom postupku, koje drugostepeni sud nije izmenio, tužilja je sa tuženim dana 06.04.2012.godine zaključila Ugovor o stručnom osposobljavanju nezaposlenog lica-pripravnika, na poslovima socijalnog rada-pripravnika volontera, sa trajanjem od 12 meseci od stupanja na rad 09.04.2012.godine. Po završetku pripravničkog staža, tužilji je 08.04.2013.godine izdata potvrda da je u navedenom periodu obavljala pripravnički staž u svojstvu volontera, kao rad van radnog odnosa, i osposobila se za obavljanje osnovnih stručnih poslova u socijalnoj zaštiti. Nakon isteka tog ugovora, tužilja je nastavila da dolazi u prostorije tuženog i obavlja iste poslove, sve do podnošenja tužbe 07.02.2014.godine.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je u pobijanoj drugostepenoj presudi primenjeno materijalno pravo kada je prvostepena presuda preinačena i odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje da se utvrdi da je kod tuženog zasnovala radni odnos na neodređeno vreme počev od 09.04.2013.godine.

Tužilja je sa tuženim zaključila ugovor o stručnom osposobljavanju u svojstvu pripravnika-volontera. Volontiranje, u smislu člana 2. Zakona o volontiranju („Službeni glasnik RS“ br. 36/10, stupio na snagu 06.12.2010.godine), predstavlja organizovano dobrovoljno pružanje usluga ili obavljanje aktivnosti od opšteg interesa, za opšte dobro ili dobro drugog lica bez isplate novčane naknade ili potraživanja druge imovinske koristi, osim ako tim zakonom nije drugačije određeno. Ovim zakonom taksativno je u članu 3. navedeno šta se ne smatra volontiranjem, pa se, između ostalog, volontiranjem ne smatra vreme provedeno na stručnom osposobljavanju i usavršavanju ili na praktičnom radu bez zasnivanja radnog odnosa. Ugovor koji je tužilja sa tuženim zaključila, i koji je naslovljen kao Ugovor o stručnom osposobljavanju nezaposlenog lica, ima za cilj stručno osposobljavanje, odnosno sticanje uslova za polaganje stručnog ispita. Ovaj ugovor nije bio zaključen u cilju zasnivanja radnog odnosa u smislu člana 30. Zakona o radu („Službeni glasnik RS“ br. 24/05, 61/05, 54/09), pa se ne može primeniti odredba člana 32. stav 2. tog zakona, po kojoj se smatra da je zaposleni zasnovao radni odnos na neodređeno vreme danom stupanja na rad, u slučaju da poslodavac sa njim ne zaključi ugovor o radu. Takođe, utvrđeno je da tužilja ne ispunjava uslove za obavljanje poslova stručnog saradnika socijalnog rada – voditelja slučaja, propisanih članom 21. tačka 13. Pravilnika o organizaciji i sistematizaciji poslova tuženog od 29.08.2008.godine. Stoga se revizijom neosnovano ističe pogrešna primena materijalnog prava i navodi da je tužilja kod tuženog zasnovala radni odnos u smislu člana 32. stav 2. Zakona radu.

O ostalim navodima revizije, kojima se ističu bitne povrede postupka i pogrešna primena materijalnog prava, zapravo se osporava ocena izvedenih dokaza i utvrđeno činjenično stanje, zbog čega se revizija ne može izjaviti prema članu 407. stav 2. ZPP.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća – sudija

Snežana Andrejević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić