Troškovi krivičnog postupka padaju na teret budžetskih sredstava suda.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Aranđelovcu K broj 69/18 od 26.08.2019. godine okrivljeni AA oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ, za koje mu je izrečena uslovna osuda tako što mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 6 meseci i određeno da se ista neće izvršiti ukoliko okrivljeni u roku proveravanja od 2 godine po pravnosnažnosti presude ne učini novo krivično delo.

Navedenom presudom oštećeni BB je radi ostvarivanja imovinsko-pravnog zahteva upućen na parnicu u celosti, a okrivljeni AA je obavezan da plati sudu na ime troškova paušala iznos od 5.000,00 dinara, da plati Osnovnom javnom tužiocu u Aranđelovcu na ime troškova krivičnog postupka isplaćenih iz budžetskih sredstava tužilaštva iznos od 13.449,00 dinara i da plati oštećenom BB na ime troškova krivičnog postupka iznos od 63.750,00 dinara, sve u roku od 30 dana po pravnosnažnosti presude, pod pretnjom prinudnog izvršenja.

Presudom Višeg suda u Kragujevcu Kž1 353/19 od 02.12.2019. godine odbijene su kao neosnovane žalba Osnovnog javnog tužioca u Aranđelovcu i okrivljenog AA, a presuda Osnovnog suda u Aranđelovcu K broj 69/18 od 26.08.2019. godine je potvrđena.

Protiv napred navedenih pravnosnažnih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti podneo je branilac okrivljenog AA, advokat Ljubomir Vilotijević, zbog povrede zakona iz člana 439. tačka 1. KZ, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud preinači pobijane presude i utvrdi da u konkretnom slučaju nije bilo osnovnih elemenata krivičnog dela iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ, za koje je okrivljeni osuđen ili da pobijane presude ukine i vrati na ponovni postupak.

Nakon što je primerak zahteva za zaštitu zakonitosti u smislu člana 488. stav 1. ZKP dostavio Republičkom javnom tužiocu, Vrhovni kasacioni sud je održao sednicu veća o kojoj, u smislu člana 488. stav 2. ZKP, nije obavestio javnog tužioca i branioca, jer veće nije našlo da bi njihovo prisustvo sednici bilo od značaja za donošenja odluke.

Na sednici veća Vrhovni kasacioni sud je razmotrio spise predmeta, sa presudama protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je po oceni navoda u zahtevu našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Branilac okrivljenog AA u zahtevu navodi da pasivni subjekt krivičnog dela iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ ne može biti nastavnik, jer po zakonu (član 112. KZ) nastavnik nema status službenog lica, kao i da radnje za koje je okrivljeni oglašen krivim nisu izvršene pri vršenju službene dužnosti, već kada je oštećeni završio sa dodatnom nastavom, krenuo kući i kada nije držao nastavu, pa je pobijanim presudama učinjena povreda zakona na štetu okrivljenog iz člana 439. tačka 1) ZKP.

Odredbom člana 323. KZ (koji je bio u primeni od 11.09.2009. godine do 30.11.2019. godine i koji je važio u vreme izvršenja krivičnog dela) koja inkriminiše krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti i to stavom 1. propisano je da će se onaj ko napadne ili preti da će napasti službeno lice u vršenju službene dužnosti kazniti zatvorom od 3 meseca do 3 godine, a stavom 2. istog člana, da će se ako je pri izvršenju krivičnog dela iz stava 1. tog člana službenom licu nanesena laka telesna povreda ili prećeno upotrebom oružja, učinilac kazniti zatvorom od 6 meseci do 5 godina.

Odredbom člana 112. stav 3. tačka 3. KZ propisano je da se službenim licem, između ostalog, smatra lice u ustanovi, preduzeću ili drugom subjektu kome je povereno vršenje javnih ovlašćenja, koje odlučuje o pravima, obavezama ili interesima fizičkih ili pravnih lica ili o javnom interesu.

Krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. Krivičnog zakonika propisano je u glavi dvadeset devetoj Krivičnog zakonika koja obuhvata krivična dela protiv državnih organa.

Iz izreke presude proizilazi da je oštećeni BB nastavnik u osnovnoj školi i da je u toj školi napadnut od strane okrivljenog AA, pri čemu je zadobio lake telesne povrede uz pretnje, a u vezi sa svojim profesionalnim postupanjem u nastavi.

Po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda u konkretnom slučaju oštećeni kao nastavnik u osnovnoj školi, nije državni organ, nema ovlašćenja da odlučuje o pravima, obavezama ili interesima fizičkih ili pravnih lica ili o javnom interesu, pa se ne može smatrati službenim licem u smislu odredbe člana 112. stav 3. tačka 3. Krivičnog zakonika.

Kako se dakle u konkretnom slučaju ne radi o napadu na službeno lice u vršenju službene dužnosti, jer oštećeni nema svojstvo službenog lica, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda u radnjama okrivljenog AA ne stiču se bitni elementi krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ za koje je oglašen krivim prvostepenom presudom, a što je potvrdio i drugostepeni sud, pa su pobijane presude donete uz povredu zakona iz člana 439. tačka 1) ZKP, a kako se to osnovano zahtevom za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog AA ukazuje.

Zbog učinjene povrede zakona, Vrhovni kasacioni sud je okrivljenog AA oslobodio od optužbe, jer delo za koje je optužen po zakonu nije krivično delo primenom odredbe člana 423. stav 1. tačka 1) ZKP, dok je o troškovima krivičnog postupka odlučio u smislu odredbe člana 265. stav 1) ZKP.

Iz iznetih razloga doneta je odluka kao u izreci na osnovu odredbe člana 492. stav 1. tačka 2) ZKP.

Zapisničar-savetnik,                                                                                         Predsednik veća-sudija,

Tatjana Milenković, s.r.                                                                                    Radmila Dragičević Dičić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić