Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija neosnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a u postupku pred drugostepenim sudom nije došlo do propusta u primeni ili do nepravilne primene nekih od odredaba ovog zakona zbog čega ni bitne povrede iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju se revizijom ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Knjaževcu od 08.05.2018. godine razveden je brak stranaka, a vršenje roditeljskog prava nad maloletnom decom, sinom VV rođenim ... godine i sinom GG rođenim ... godine, povereno je majci - tužilji AA. Maloletna deca VV i GG su lica sa specijalnim potrebama, pohađaju specijalnu školu u ..., zbog čega imaju povećane troškove za obrazovanje. Njihovo zdravstveno stanje je takvo da konstantno zahteva lečenje i stalne lekarske kontrole. Korisnici su dečijeg dodatka u mesečnom iznosu od po 5.400,00 dinara, a potrebe maloletne dece su utvrđene u iznosu od 17.000,00 dinara za mal. VV i u iznosu od 20.000,00 dinara za mal. GG. Tužilja je korisnik novčane socijalne pomoći po rešenju od 19.10.2016. godine u iznosu od 15.257,00 dinara, nalazi se na evidenciji za nezaposlene i nema nepokretnosti na svoje ime. Tuženi je takođe korisnik novčane pomoći u mesečnom iznosu od 6.946,00 dinara, i prijavljen je kao nezaposleno lice kod NSZ Filijale ..., ispostava ... . Nije evidentiran kao poreski obveznik na imovini fizičkih lica na teritoriji opštine ... i nema evidentiranih oporezovanih prihoda. Radno je sposoban i može radom kod trećih lica da ostvaruje prihode, kako za sebe tako i za decu. Naknada za lice smešteno u hraniteljsku porodicu iznosi 25.990,00 dinara.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je zaključio da je tuženi u obavezi da doprinosi izdržavanju mal. VV mesečnim iznosom od 10.000,00 dinara, a izdržavanju mal. GG iznosom od 12.000,00 dinara počev od 01.07.2016. godine shodno članu 160. st. 1, 2. i 3. Porodičnog zakona.

Drugostepeni sud je našao da je prvostepeni sud na pravilno utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenio materijalno pravo u pogledu odluke o visini izdržavanja, zaključujući da tužilac ima mogućnosti da na ime svog doprinosa za izdržavanje mal. VV izdvaja iznos od 8.000,00 dinara, a za izdržavanje mal. GG izdvaja iznos od 9.000,00 dinara počev od 01.07.2016. godine pa ubuduće dok je odbio tužbeni zahtev za veće iznose od dosuđenih iznosa prvostepenom presudom.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, drugostepeni sud je, suprotno revizijskim navodima, pravilnom primenom materijalnog prava doneo odluku o visini obaveze tuženog da doprinosi izdržavanju maloletne dece u iznosima dosuđenim ovom odlukom.

Naime, prema odredbi člana 67. Porodičnog zakona, pravo je ali i dužnost roditelja da se staraju o deci, dok prema članu 75. i 160. stav 1. istog zakona, dete ima pravo na izdržavanje od oba roditelja. Visina izdržavanja određuje se prema potrebama deteta, kao poverioca izdržavanja (član 160. stav 2.) dok mogućnost roditelja, kao dužnika izdržavanja, zavisi od njihovim prihoda, mogućnosti za zaposlenje i sticanje zarade, njihovih ličnih potreba, ali i obaveze izdržavanja drugih lica i drugih okolnosti od značaja za izdržavanje (član 160. stav 3. Porodičnog zakona).

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su sudovi, u kontekstu navedenih zakonskih odredbi, pravilno ocenili utvrđene činjenice – okolnosti koje su od uticaja na odluku o visini doprinosa tuženog u izdržavanju zajedničke maloletne dece stranaka. Navodi revizije tuženog kojima se ukazuje da je određeni novčani iznos previsoko odmeren, odnosno da ne odgovara ukupnim potrebama, kao ni ostalim okolnostima koje se pre svega tiču mogućnosti tuženog, kao dužnika izdržavanja, su neosnovani. Naime, iz napred navedenih zakonskih odredbi, između ostalog proizilazi da se potrebe deteta utvrđuju, između ostalog u skladu sa mogućnostima roditelja, jer deca prate standard svojih roditelja. Tuženi je radno sposoban i može da se bavi radom kod trećih lica, da obavlja sezonske i povremene poslove, odnosno da na taj način učini i dodatni napor, kako bi ostvario prihode kojima će delimično da podmiri troškove izdržavanja dece, te imajući u vidu i ostale utvrđene činjenice, kao i da njegova supruga takođe doprinosi izdržavanju zajedničke dece, Vrhovni kasacioni sud nalazi da je tuženi u mogućnosti da doprinosi izdržavanju maloletnih VV i GG, koji imaju posebne potrebe, sa dosuđenim iznosima, koji neće ugroziti njegovu egzistenciju. Iz svega napred navedenog neosnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić