.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 3693/2019
17.09.2020. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Danijele Nikolić, Marine Milanović i Dobrile Strajina, članova veća, u parnici tužilaca AA i BB oboje iz ..., čiji je punomoćnik Mlađan Ivanović advokat iz ..., protiv tuženih VV, GG i DD, svi iz ..., čiji je punomoćnik Nebojša Miković advokat iz ..., odlučujući o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 5168/18 od 19.04.2019. godine, u sednici veća održanoj dana 17.09.2020. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 5168/18 od 19.04.2019. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženih izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 5168/18 od 19.04.2019. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Paraćinu - Sudska jedinica u Ćupriji P 310/17 od 05.04.2018. godine, stavom prvim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i utvrđeno da su tužioci vlasnici po osnovu sticanja u zajednici sa tuženima na nepokretnostima navedenim u ovom stavu izreke, i to tužilac AA sa udelom od 15% a tužilja BB sa udelom od 22%, što su tuženi dužni priznati i trpeti da se tužioci u javnim knjigama Republičkog geodetskog zavoda - Služba za katastar nepokretnosti Ćuprija upišu kao vlasnici nepokretnosti i da iste nepokretnosti predaju tužiocima u državinu, dok je tužbeni zahtev tužilaca odbijen u delu za utvrđenje da su vlasnici na predmetnim nepokretnostima, i to tužilac AA sa udelom od još 5% a tužilja BB sa udelom od još 3%. Stavom drugim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i utvrđeno da je tužilja BB vlasnik sa udelom od 22% po osnovu sticanja u zajednici sa tuženima na nepokretnosti navedenoj u ovom stavu izreke što su tuženi dužni priznati i trpeti da se tužilja u javnim knjigama Republičkog geodetskog zavoda Služe za katastar nepokretnosti Ćuprija upiše kao vlasnik nepokretnosti i da istu predaju tužilji u državinu, dok je odbijen tužbeni zahtev kojim je tužilja tražila da se utvrdi da je vlasnik predmetne nepokretnosti sa udelom od još 3%. Stavom trećim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev tužioca AA i obavezani tuženi da tužiocu solidarno plate na ime njegovog udela u sticanju iznos od 261.188,25 dinara koji predstavlja 15% od ukupne vrednosti izvedenih radova na dovršetku spratnog stambenog objekta označenog pod brojem 4 sa zakonskom zateznom kamatom na ovaj iznos počev od 13.12.2014. godine do isplate, dok je tužbeni zahtev odbijen preko dosuđenog iznosa do traženog iznosa od 435.313,91 dinar. Stavom četvrtim izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i utvrđeno da su tužioci vlasnici po osnovu sticanja u zajednici sa tuženima na pokretnoj imovini navedenoj u ovom stavu izreke, i to tužilac AA sa udelom od 15% a tužilja BB sa udelom od 22%, što su tuženi dužni priznati i tužiocima predati u svojinu i državinu njihove suvlasničke udele, dok je tužbeni zahtev kojim su tužioci tražili da se utvrdi da su vlasnici svih nabrojanih pokretnih stvari, i to tužilac AA sa udelom od još 10% a tužilja BB sa udelom od još 3%, kao i tužbeni zahtev kojim su tužioci tražili da se utvrdi da su vlasnici po osnovu sticanja u zajednici sa tuženima na putničim vozilima navedenim u ovom stavu izreke sa udelima od po 25%, odbijen. Stavom petim izreke, obavezani su tuženi da solidarno isplate tužiocima troškove parničnog postupka, i to tužilji BB iznos od 385.760,00 dinara a tužiocu AA iznos od 289.320,00 dinara u roku od 15 dana od prijema presude pod pretnjom prinudnog izvršenja.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 5168/18 od 19.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovane žalba tužilaca i tuženih i potvrđena presuda Osnovnog suda u Paraćinu - Sudska jedinica u Ćupriji P 310/17 od 05.04.2018. godine u usvajajućem delu prvog, drugog, trećeg i četvrtog stava izreke, kao i rešenje o troškovima postupka sadržano u petom stavu izreke iste presude. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi tužilaca i tuženih za naknadu troškova žalbenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi su blagovremeno izjavili reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.
Tuženi se u reviziji nisu izričito pozvali na odredbu člana 404. Zakona o parničnom postupku. Međutim, Vrhovni kasacioni sud je iz njene sadržine - navoda da pobijana presuda odstupa od sudske prakse o nepotpunoj pasivnoj legitimaciji kada tužbom nisu obuhvaćena sva lica koja su bila članovi porodične zajednice, kao nužni suparničari, i priloga (sentenci iz presuda drugostepenih sudova) zaključio da je revizija izjavljena i na osnovu navedene odredbe (posebna revizija).
Posebna revizija predviđena članom 404. Zakona o parničnom postupku (ZPP) može se izjaviti samo zbog pogrešne primene materijalnog prava. Zbog toga se, prilikom ocene njene dozvoljenosti, Vrhovni kasacioni sud nije upuštao u razmatranje navoda revidenata o učinjenim bitnim povredama odredaba parničnog postupka.
Tužioci - supružnici AA i BB podnetom tužbom traže deobu zajedničke imovine stečene u porodičnoj zajednici sa tuženima VV i GG (tastom i taštom tužioca AA, odnosno ocem i majkom tužilje BB) i tuženom DD (ćerka tužilaca).
U ovom sporu, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nema potrebe za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana.
Ne postoji potreba ujednačavanja sudske prakse po pravnom pitanju koje tuženi ističu u reviziji.
U sporu za deobu zajedničke imovine stečene u porodičnoj zajednici moraju učestvovati sva lica iz člana 195. stav 1. i 2. Porodičnog zakona. Prema toj odredbi, imovina koju su zajedno sa supružnicima (u ovom slučaju tužiocima) stekli radom članovi njihove porodice u toku trajanja zajednice života u porodičnoj zajednici predstavlja njihovu zajedničku imovinu (stav prvi), pri čemu se pod članovima porodice u smislu stava 1. tog člana smatraju krvni, tazbinski i adoptivni srodnici supružnika (tužilaca) koji zajedno sa njima žive. Sva ta lica u tom postupku nalaze se u položaju nužnih suparničara iz člana 211. ZPP.
Imajući izloženo u vidu, u ovom sporu nije morao učestvovati i ĐĐ, vanbračni partner tužene DD, kako to pogrešno zaključuju tuženi. Zasnivanjem vanbračne zajednice sa ćerkom tužilaca, između njih i njenog vanbračnog partnera nije uspostavljeno tazbinsko srodstvo da bi se on smatrao članom porodice u smislu člana 195. stav 1. i 2. Porodičnog zakona. Osnov ovog srodstva je brak, a ne vanbračna zajednica. Vanbračni partneri su u pogledu prava i dužnosti izjednačeni sa supružnicima (člana 4. stav 2. Porodičnog zakona), ali se na osnovu toga između vanbračnih partnera i njihovih srodnika ne uspostavlja odnos tazbinskog srodstva.
Iz navedenih razloga, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
Revizija tuženih nije dozvoljena ni po članu 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 72/11 ... 79/13) i člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 55/14).
U tužbi podnetoj 02.03.2007. godine vrednost predmeta spora određena je iznosom od 505.000,00 dinara. Ovaj novčani iznos je niži od dinarske protivvrednosti od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe (3.215.000,00 dinara), merodavnog za dopuštenost revizije u smislu navedenih odredbi.
S`toga je, na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. i člana 413. ZPP, odlučeno kao u drugom stavu izreke.
Predsednik veća - sudija
Branislav Bosiljković, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
