Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 1038/2022
20.04.2022. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jasminke Stanojević, predsednika veća, Spomenke Zarić, Biserke Živanović, Gordane Komnenić i Dragane Mirosavljević, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Enike Veg, advokat iz ..., protiv tužene Privredne komore Vojvodine, čiji je punomoćnik Dejana Spasojević Ivančić, advokat iz ..., radi poništaja aneksa, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2382/21 od 23.11.2021. godine, u sednici od 20.04.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2382/21 od 23.11.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Novom Sadu P1 2188/2020 od 14.06.2021. godine, stavom prvim izreke usvojen je tužbeni zahtev. Stavom drugim izreke poništen je aneks br ... od 31.08.2020. godine kao nezakonit. Stavom trećim izreke tužena je obavezana da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 62.250,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2382/21 od 23.11.2021. godine stavom prvim izreke odbijene su kao neosnovane žalbe parničnih stranaka i potvrđena je prvostepena presuda. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova žalbenog postupka.

Protiv drugostepene presude, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava iz iz razloga propisanim članom 404. Zakona o parničnom postupku.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nisu ispunjeni zakonski uslovi za odlučivanje o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj, u smislu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku – ZPP. Naime, revizijom se osporava ocena izvedenih dokaza i utvrđeno činjenično stanje zbog čega se posebna revizija ne može podneti, a odluke na koje se revizija poziva kao primere različite sudske prakse ne odnose se na isti činjenični i pravni osnov. Zato je odlučeno kao u stavu prvom izreke.