U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, Božidara Vujičića i Lidije Đukić, članova veća, u pravnoj stvari tužilje M.M. iz K., čiji je punomoćnik M.K., advokat iz K., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo unutrašnjih poslova, Policijska uprava u Kragujevcu, koju zastupa Republičko javno pravobranilaštvo, Odeljenje u Kragujevcu, radi isplate dodataka na platu, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2857/14 od 02.04.2015. godine, u sednici održanoj 04.11.2015. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2857/14 od 02.04.2015. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Kragujevcu P1 2041/13 od 28.03.2014. godine, ispravljenom rešenjem istog suda P1 2041/13 od 28.05.2014. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev i obavezana tužena da tužilji na ime neisplaćene naknade zarade za vreme korišćenja godišnjeg odmora u periodu od 26.07.2010. do 30.11.2011. godine, plati ukupno 10.311,41 dinar, u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže određenim ovim stavom izreke sa zateznom kamatom počev od 26.-og u mesecu za prethodni mesec do isplate. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilji naknadi troškove parničnog postupka od 41.500,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2857/14 od 02.04.2015. godine, preinačena je prvostepena presuda i odbijen tužbeni zahtev u celosti, te je odlučeno da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužilja je izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Odlučujući o reviziji tužene, primenom člana 408. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“, broj 125/04 i 111/09), a na osnovu člana 403. stav 2 tačka 2. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na druge povrede postupka, zbog kojih se, primenom člana 407. stav 1. ZPP, revizija može izjaviti.

Prema činjeničnom stanju na kome je zasnovana pobijana odluka, tužilja je zaposlena kod tužene i za period korišćenja godišnjeg odmora u toku 2010. i 2011. godine, tužena joj nije isplaćivala naknadu zarade u punom iznosu, već je ista isplaćena bez stimulativne naknade, koja bi joj bila isplaćena da je radila, čime joj je za utuženi period manje isplaćeno 10.311,41 dinar. Visina manje isplaćene naknade utvrđena je ocenom nalaza i mišljenja sudskog veštaka, a koja predstavlja i vrednost potraživanja u ovoj pravnoj stvari.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je drugostepeni su, pravilnom primenom materijalnog prava odbio tužbeni zahtev, osnovano nalazeći da u konkretnom slučaju nema mesta primeni odredbe člana 32. stav 1. Zakona o platama državnih službenika i nameštenika, već se ima primeniti stav 2. člana 9. Pravilnika o platama zaposlenih kod tužene, kojim je isključeno pravo zaposlenih na stimulativnu naknadu od 10% za vreme korišćenja godišnjeg odmora.

Naime, zaposlenima kod tužene plata se obračunava u skladu sa odredbom člana 146. stav 1. Zakona o policiji („Sl.glasnik RS“, broj 101/05 i 63/09, koji je bio na snazi u periodu za koji tužilja potražuje isplatu razlike naknade zarade), a se sastoji od osnovice, koju utvrđuje Vlada i osnovnog i dodatnog koeficijenta, koje utvrđuje nadležni ministar, aktom o platama zaposlenih u Ministarstvu, uz saglasnost Vlade (član 146. stav 3. Zakona). U skladu sa svojim ovlašćenjima predviđenim Zakonom o policiji, ministar je doneo Pravilnik o platama zaposlenih u Ministarstvu unutrašnjih poslova od 26.06.2006. godine, kojim je utvrđena visina koeficijenata (iz člana 146. stav 1. i člana 147. stav 1. Zakona). Pravilnikom je pored osnovnog i dodatnog koeficijenta, radnicima Ministarstva, zbog rada pod posebnim uslovima, priznat i dodatak na platu u visini od 0,1% za svaku punu godinu penzijskog staža. Međutim, prema odredbi člana 9. stav 1. ovog Pravilnika, zaposlenima u MUP-u pripada i stimulativna naknada, u visini od 10% na platu za vreme provedeno na radu, kao i u toku privremene nesposobnosti prouzrokovane povredom koja je nastupila u vršenju ili povodom vršenja službe, ali je stavom 2. ovog člana, pravo zaposlenih na stimulativnu naknadu isključeno za vreme odsustva sa rada koja nisu obuhvaćena stavom 1. ovog člana, kao i u slučaju isključenja zaposlenog iz službe, za vreme dok traje isključenje.

Imajući u vidu da je Pravilnik o platama zaposlenih u Ministarstvu unutrašnjih poslova, na osnovu koga zaposleni kod tužene ostvaruju pravo na stimulativnu naknadu, donet u sprovođenju Zakona o policiji (“Sl.glasnik RS” br.101/05 i 63/09, koji je bio na snazi u vreme donošenja Pravilnika), iz čega proizlazi da Pravilnik ne predstavlja podzakonski akt u odnosu na Zakon o platama državnih službenika i nameštenika, na koji se tužilac poziva, to drugostepeni sud pravilno nalazi da u konkretnom slučaju nema mesta primeni odredaba Zakona o platama državnih službenika i nameštenika, prilikom obračuna naknade plate za vreme korišćenja godišnjeg odmora i plaćenog odsustva.

Iz navedenog proizlazi da, u periodu za koji tužilja potražuje isplatu razlike naknade zarade, platu zaposlenih u MUP-u predstavlja iznos dobijen množenjem osnovice – koju utvrđuje Vlada RS, sa koeficijentom - osnovnim i dodatnim, koji utvrđuje ministar (član 146. stav 1. i člana 147. stav 1. Zakona), uz uvećanje od 0,4% za svaku navršenu godinu radnog staža (član 146. stav 2. Zakona), i uz dodatak na platu u visini od 0,1% za svaku punu godinu penzijskog staža - zbog rada pod posebnim uslovima. Ovako dobijen iznos plate zaposlenih kod tužene, predstavlja ujedno i naknadu plate, na koju su zaposleni, u tom periodu, imali pravo za vreme korišćenja godišnjeg odmora i plaćenog odsustva. Pravo na stimulativnu naknadu od 10% za vreme korišćenja godišnjeg odmora, zaposlenima kod tužene, priznato je članom 9. stav 1. Pravilnika, pa pravilno drugostepeni sud nalazi da se u konkretnom slučaju ima primeniti i stav 2. istog člana, koji pravo na ovu – stimulativnu naknadu isključuje za vreme korišćenja godišnjeg odmora, a što i tužbeni zahtev tužilje čini neosnovanim.

Na osnovu iznetog, primenom člana 414. stav 1 ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Vesna Popović,s.r.